روزی از عرش ندا امد.کجایند یاران حسین و فرزندان روح الله.صدایی همچون صدای غریبانه حسین که ندا میداد (هل من ناصر ینصر)اما اینبار این صدا بی جواب نماند.اینبار کربلا بود و امام تنها نبود.صدای لبیک یارانش دنیا را شگفته زده و حیران ساخته بود.گوییا دنیا از این همه اشتیاق عاشقان مجذوب گشته بود.اری دنیا اشک غربت می ریخت بر امام غریبی که روزی با از دست دادن یگانه علمدارش تنها گشته بود.اما اینبار امام غریب نبود.دل های عاشقی بود اکنده از عشق یار و در پی دلدار.دل هایی که ملاقات یار را به انتظار نشسته بودند.هر دم از لقای او میگفتن.دل هایی که عطر حضور معشوق انان را مست و شیفته خود کرده بود.یارانی که کوله بار سفر خویش بسته بودندو دل از دنیا کنده بودند.اری صدای لبیک بود و عاشقان اینگونه نغمه عاشقی میسرودند(عاشقان کربلا رو سوی خدا می روند)

نوشته شده توسط : مهدی

یک صلوات برای شادی روح شهیدان بفرستید و بعد نظر دهید [ نظر]