نیمهْْ شب در پناه خاکریز         با تو بودم ای پرستوی عزیز

با تو ، با آن ذکر یارب یاربت          عشق ، گل میکرد هر شب بر لبت

در نگاهت صد معما داشتی            در بیابان ، شور دریا داشتی

در شبی از شور ومستی بی نظیر        سینهْ  سرخت شکوفا شد ز تیر

خنده زد آلاله ی زخمت به درد         آسمانی شد وجودت در نبرد

عشق هم ان شب خریدار تو بود           ای پرستو !بخت هم یار تو بود

نیمه شب دیدم که بالا میروی            تا خدا تا عرش اعلا میروی

بال وپر را باز کردی تا خدا               نیمه ی شب پرواز کردی تا خدا

رفتی وراحت شدی از دردها               از دو رنگی ها ونامردی ها

رفتی ومن مانده ام تنها ترین              قطره ای شرمنده از دریاترین

قطره ای در وسعت دریا نبود            بخت هم ان لحظه یار من نبود

چیست اکنون زندگی جز اه ودرد            آه ، با این زندگی چه باید کرد

بس که خط  خطی است مشق زندگی       راهمان گم شد در بیهودگی

خسته ام امروز وتنها مانده ام               دور از غوغای دریا مانده ام

کاش سهمی هم به این دل میرسید       کشتی ما هم به ساحل میرسید 

تا شوم در ظلمت شب روسپید    کاش میبردی مرا هم ای شهید

 شعر از:سید محمد رضا هاشمی زاده

نوشته شده توسط : مهدی

یک صلوات برای شادی روح شهیدان بفرستید و بعد نظر دهید [ نظر]